Çevrimiçi Sosyal Hizmet Eğitimi: Fırsatlar ve Engeller

Tarık Tuncay

Öz
Küresel ölçekte bakıldığında, sosyal hizmet eğitimci çevresinde artan yoğunlukta süren bir tartışma, sosyal hizmet eğitiminin bilişim teknolojilerinin uzantısı olan uzaktan eğitime ne oranda başvurularak yapılabileceğidir. Bilişim teknolojilerinin, sosyal hizmet gibi kişilerarası etkileşim üzerine kurulu mesleklerin eğitimiyle bütünleşmesi kaçınılmazdır. Çevrimiçi gerçekleştirilen uzaktan eğitimin temel özelliği öğrenci ve öğreticinin hem zeminde, hem de zamanda ayrılmasıdır. Bunun dışında çevrimiçi eğitimin içeriği ile örgün eğitimin içeriği arasında ayırt edici bir fark bulunmamaktadır. Sosyal hizmetin toplumun her kesimine gereksinim duyulan kaynakların ve hizmetlerin ulaşmasının sağlanması idealiyle uzaktan eğitimin temel nosyonu arasında bir örtüşme oluşmaktadır. Uzaktan eğitim uygulamaları bu yönüyle bakıldığında, toplumdaki fırsat eşitliğine hizmet etmektedir. Çevrimiçi eğitim, hem klasik-didaktik hem de yapısalcı öğrenme perspektiflerinin ikisi için de uygun bir ortam sağlamaktadır. Eğitimde yaşanan teknoloji tabanlı gelişmeler mesleki yaşamımızı dönüştürmeye devam etmektedir. Sosyal hizmet mesleği için uzaktan eğitimi, çevrimiçi eğitim düzeyinden bakmak koşuluyla bir tehlikeden çok bir fırsat olarak görmenin daha uygun olduğu düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler
sosyal hizmet eğitimi, çevrimiçi eğitim, bilişim teknolojileri, uzaktan eğitim

Tuncay, T. (2020). Çevrimiçi Sosyal Hizmet Eğitimi: Fırsatlar ve Engeller. Türkiye Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi, 4(1), 18-27.

https://dergipark.org.tr/tr/pub/tushad/issue/54680/731620